De peer (Pyrus)
Algemeen
De peer is een boom van het geslacht Pyrus. Sommige soorten (Pyrus communis) van dit geslacht baren dragen eetbare vruchten. Het zijn deze vruchten die algemeen als peren bekend staan. De perenboom komt voor in veel landen, vooral op het noordelijk halfrond.
Botanische informatie
De perenboom is eenhuizig en moet door insecten worden bestoven. Kruisbestuiving is meestal noodzakelijk. De peer is een reeds lang bekende fruitsoort in dit deel van de wereld. Een peer groeit uit een bevruchte bloem, meestal eerst met de dikke kant naar boven (zie afbeelding). Door het toenemende gewicht van de vrucht ‘kantelt’ deze geleidelijk tot de overblijfselen van het bloemetje aan de onderkant zijn beland.
Weetje: een peertje
Wanneer een kale gloeilamp dienst doet als verlichting, noemt men deze ook wel eens een peertje. De vorm van een gloeilamp lijkt immers op die van een peer.
Peer en mens
Cultivatie van de peer
Peren worden al van voor de oudheid door de mens gekweekt. Zomer- en herfstperen moeten geplukt worden voor ze rijp zijn, wanneer ze nog een groene schil hebben. Wanneer men een peer volledig laat rijpen aan de tak, vormen de suikers kristallen en krijgt het vruchtvlees een korrelige textuur. De Europese peer wordt vooral in Europa en Noord-Amerika gekweekt, terwijl Chinese witte peer en de Nashi-peer de populairste soorten zijn in Azië
Weetje: goede buren?
Wanneer men in de fruitschaal peren naast bananen legt, zullen de peren sneller rijpen dan normaal.
De peer in de voeding
Van de peer zijn vele rassen beschikbaar, maar de twee belangrijkste soorten zijn de handperen en kookperen/stoofperen. Handperen hebben over het algemeen een groene kleur met soms een rode blos, een zachte schil die eenvoudig te verwijderen is, en sappig en zacht vruchtvlees. Ze is dus erg lekker, maar helaas minder lang houdbaar dan kookperen. Stoofperen worden ook wel winter- of bewaarperen genoemd. De peer behoort ook tot de minst allergene vruchten, en is zelfs in het meest strikte diëten toegelaten.
Weetje: met de gebakken peren zitten
Het bekende gezegde “Met de gebakken peren blijven zitten” duidt op een situatie waarin men lijdt onder negatieve gevolgen van een eerdere gebeurtenis. Deze zegswijze voert terug op de situatie dat er heerlijk is gekookt (gebakken peren waren vroeger een delicatesse), maar dat de gasten niet opdagen.